woensdag 20 maart 2019

Financiële administratie als je samenwoont; wat zijn de missers?




Wanneer je gaat samenwonen, zit je met je hoofd bij vooral heel veel leuke praktische zaken; van inrichting tot kastverdeling. Samenwonen heeft echter heel wat impact op de financiële kant van je leven en daarin zijn een aantal zaken belangrijk om te regelen. Buiten het gebrek aan ‘regelen’ zien we in onze bedrijfspraktijk ook regelmatig wat misvattingen voorbijkomen. Tijd dus om een blog te wijden aan 4 veelvoorkomende punten.


Misvatting 1: Bij ons blijft alles goed gaan
Natuurlijk ga je er van uit dat jullie partners voor het leven zijn, dat is ook de reden dat je samen bent. Maar eerlijk is eerlijk; de statistieken spreken iets anders uit. Het is dus een tikje naïef om te denken dat je niets hoeft te regelen omdat alles vanzelfsprekend goed blijft gaan.
Dat kan om een breuk gaan (jullie gaan uit elkaar), maar een van de partners kan ook iets overkomen. Daar denk je niet graag over na, maar is altijd een mogelijkheid.

Het is dus belangrijk om afspraken te maken over jullie bezittingen en financiële administratie op het moment dat je dit in goed overleg kunt doen.  


Misvatting 2: Eerlijk zullen we alles delen
Een goed voorbeeld voor samenwoners is de en/of rekening. Deze wordt bij samenwonen vaak gevuld door beide partners en gebruikt voor boodschappen, gezamenlijke vakanties etcetera. Zeker wanneer er een gezamenlijke spaarrekening is, vorm je samen vermogen.

Het is echter niet zo dat, bij uit elkaar gaan, de helft van dat vermogen voor jullie beide is. Degene die inlegt, is eigenlijk nog steeds eigenaar. Wanneer je dus bijvoorbeeld afspreekt dat 1 van jullie beide inlegt op de spaarrekening en de ander de boodschappen betaalt, is bij uit elkaar gaan de laatste persoon degene die aan het kortste eind trekt.
Zorg dus voor een evenredige inleg of leg vast (samenlevingscontract) hoe je deze zaken regelt.  



Misvatting 3: Wonen wij samen of woon ik bij jou?
Wanneer je samen een woning koopt, ben je in theorie vanaf het begin eigenaar, samen, van de woning; afhankelijk van wie wat inlegt.
Het is in de praktijk echter vaak zo dat een van de partners intrekt bij de ander, die al een koophuis heeft.
Vanaf dat moment ga je samen in de lasten bijdragen en wordt een huis misschien wel meer of minder waard. Wanneer je niets vastlegt, blijft de initiële eigenaar ook echt de enige eigenaar. Waardeveranderingen (door verbeteringen, de markt, investeringen door jullie beide) komen dan ook alleen voor de rekening van de eigenaar, de ander staat met lege handen.

Zelfs als je in goed overleg uit elkaar gaat, en de eigenaar wil de ander alsnog compenseren, kun je niet zomaar een groot bedrag aan elkaar overmaken. Dan ben je namelijk weer gebonden aan schenkbelasting.


Misvatting 4: Een samenlevingscontract gaat wel erg ver voor ‘gewoon samenwonen’.
Voor veel mensen voelt een samenlevingscontract bijna als een huwelijk; vooral erg serieus en officieel. Vooral bij wat jongere stellen lijkt de drempel voor een contract erg hoog. Vaak leidt dat er juist toe dat er weinig geregeld is.

Met een huwelijk of een geregistreerd partnerschap word je elkaars erfgenaam en zo worden dus zaken als een huis of pensioen ook verdeeld als je uit elkaar gaat (scheiding). Je kunt dat in een samenlevingscontract ook vast laten leggen.
Maar buiten dat is in een samenlevingscontract vast te leggen hoe je bepaalde zaken wilt afspreken; van een huis (van wie is het, en hoe verdelen we dat) tot spaargeld of andere bezittingen.



Wel doen: Samenlevingscontract ideale oplossing
Een samenlevingscontract is niet zo eng als je denkt. Het is een slimme vastlegging zonder te trouwen, waarin je elkaar beschermt en goede afspraken maakt over hoe jullie financiële zaken willen regelen. En dat doe je op het moment dat je samen goed kunt overleggen en bedenken wat reëel is.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten