Wanneer je gaat samenwonen,
zit je met je hoofd bij vooral heel veel leuke praktische zaken; van inrichting
tot kastverdeling. Samenwonen heeft echter heel wat impact op de financiële
kant van je leven en daarin zijn een aantal zaken belangrijk om te regelen.
Buiten het gebrek aan ‘regelen’ zien we in onze bedrijfspraktijk ook regelmatig
wat misvattingen voorbijkomen. Tijd dus om een blog te wijden aan 4
veelvoorkomende punten.
Misvatting 1: Bij ons
blijft alles goed gaan
Natuurlijk ga je er van uit dat jullie partners voor het leven
zijn, dat is ook de reden dat je samen bent. Maar eerlijk is eerlijk; de
statistieken spreken iets anders uit. Het is dus een tikje naïef om te denken
dat je niets hoeft te regelen omdat alles vanzelfsprekend goed blijft gaan.
Dat kan om een breuk gaan (jullie gaan uit elkaar), maar een
van de partners kan ook iets overkomen. Daar denk je niet graag over na, maar
is altijd een mogelijkheid.
Het is dus belangrijk om afspraken te maken over jullie
bezittingen en financiële administratie op het moment dat je dit in goed
overleg kunt doen.
Misvatting 2: Eerlijk
zullen we alles delen
Een goed voorbeeld voor samenwoners is de en/of rekening.
Deze wordt bij samenwonen vaak gevuld door beide partners en gebruikt voor
boodschappen, gezamenlijke vakanties etcetera. Zeker wanneer er een
gezamenlijke spaarrekening is, vorm je samen vermogen.
Het is echter niet zo dat, bij uit elkaar gaan, de helft van
dat vermogen voor jullie beide is. Degene die inlegt, is eigenlijk nog steeds
eigenaar. Wanneer je dus bijvoorbeeld afspreekt dat 1 van jullie beide inlegt
op de spaarrekening en de ander de boodschappen betaalt, is bij uit elkaar gaan
de laatste persoon degene die aan het kortste eind trekt.
Zorg dus voor een evenredige inleg of leg vast
(samenlevingscontract) hoe je deze zaken regelt.
Misvatting 3: Wonen
wij samen of woon ik bij jou?
Wanneer je samen een woning koopt, ben je in theorie vanaf
het begin eigenaar, samen, van de woning; afhankelijk van wie wat inlegt.
Het is in de praktijk echter vaak zo dat een van de partners
intrekt bij de ander, die al een koophuis
heeft.
Vanaf dat moment ga je samen in de lasten bijdragen en wordt
een huis misschien wel meer of minder waard. Wanneer je niets vastlegt, blijft
de initiële eigenaar ook echt de enige eigenaar. Waardeveranderingen (door
verbeteringen, de markt, investeringen door jullie beide) komen dan ook alleen
voor de rekening van de eigenaar, de ander staat met lege handen.
Zelfs als je in goed overleg uit elkaar gaat, en de eigenaar
wil de ander alsnog compenseren, kun je niet zomaar een groot bedrag aan elkaar
overmaken. Dan ben je namelijk weer gebonden aan schenkbelasting.
Misvatting 4: Een
samenlevingscontract gaat wel erg ver voor ‘gewoon samenwonen’.
Voor veel mensen voelt een samenlevingscontract bijna als
een huwelijk; vooral erg serieus en officieel. Vooral bij wat jongere stellen
lijkt de drempel voor een contract erg hoog. Vaak leidt dat er juist toe dat er
weinig geregeld is.
Met een huwelijk of een geregistreerd partnerschap word je
elkaars erfgenaam en zo worden dus zaken als een huis of pensioen ook verdeeld
als je uit elkaar gaat (scheiding). Je kunt dat in een samenlevingscontract ook
vast laten leggen.
Maar buiten dat is in een samenlevingscontract vast te
leggen hoe je bepaalde zaken wilt afspreken; van een huis (van wie is het, en
hoe verdelen we dat) tot spaargeld of andere bezittingen.
Wel doen: Samenlevingscontract
ideale oplossing
Een samenlevingscontract
is niet zo eng als je denkt. Het is een slimme vastlegging zonder te trouwen, waarin
je elkaar beschermt en goede afspraken maakt over hoe jullie financiële zaken
willen regelen. En dat doe je op het moment dat je samen goed kunt overleggen
en bedenken wat reëel is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten